Je zou ze de kost moeten geven, al die mensen die op de
eerste verjaardag van hun kind of kleinkind de filmcamera in stelling brengen
om de eerste stapjes vast te leggen. Het is dan ook een belangrijke stap in de
groei naar minder afhankelijkheid en volwassenheid.
Lopen leer je letterlijk met vallen en opstaan. Vooral door
vallen eigenlijk. Dat gestruikel en gestuntel hoort er blijkbaar echt bij,
inclusief de builen en de blauwe plekken. En dat leerproces gaat maar door,
zoals leren praten, leren rekenen, leren liefhebben, enz.
En leren aan fitness te doen. Aan de hand van een personal
trainer het fitnesspad bewandelen is óók net zo lichamelijk als de eerste
stapjes als kind.
Telkens als ik val roept Frank vrolijk ‘Boem’. Hij prijst me
de hemel in bij elke geslaagde stap, straalt rust en vertrouwen uit en pushed
me om weer door te gaan.
Geloof het of niet, er zijn meerdere keren foto’s en
filmopnames gemaakt van m’n stuntelige schreden op het fitnesspad. Ze zullen
ongetwijfeld nog wel eens getoond worden bij een of andere gelegenheid, waarbij
dan fijntjes gezegd wordt dat het levenspad bewandelen altijd gaat van ‘au’.
Inmiddels kan ik redelijk zelfstandig lopen.
Kees
