Sint Nicolaas heeft wat nieuwe speeltjes in de sportschool bezorgd, onder andere een foam-roller. Dit is een dikke, half harde, rol van een metertje lang.
Mijn personal trainer Frank laat me er ruggelings op liggen. Te beginnen halverwege de rug.
“Gewoon met gestrekte rug er op gaan liggen, met de knieën opgetrokken, je buik en billen aanspannen en nu jezelf wat omhoog laten komen. En weer terug. En dat 5 keren”.
Het kraakt wat.
“Nu een klein beetje doorrollen, zodat de foam-roller onder de volgende wervel ligt. Weer jezelf op laten komen. En weer terug. Vijf keer graag”.
Ook daar kraakt het.
“De volgende wervel, die tussen je schouderbladen. Vijf keer”.
Een krakje en een pijntje.
“Volgende”.
Pijntje links, pijntje rechts.
“Nu de op één na laatste”.
...!
“De laatste ook. Hoe voelt het?”
Alsof er een Thaise masseuse over mijn rug gelopen heeft, Frank.
“Dan weet ik nog wel een mooie oefening met de foam-roller. Ga er maar weer met je rug op liggen, maar nu een stuk naar rechts draaien. De knieën optrekken, voeten op de grond en nu de benen strekken. Nu zal de rol over je rugspieren rollen die langs de ruggenwervel zitten. Vijf keer”.
O mijn god....
“Goed hè? Een sensatie voor de spieren, toch?! Nu de andere kant, een stuk naar links draaien en weer de spieren over de foam-roller laten rollen”.
Ohhh... dat rollen... het lijkt nu een Turkse massage. Ik voel me gekneed en afgemat. Mag het licht wat gedimd, aub.
Niks happy ending, maar wel weldadig.
“... En nu een leuke oefening voor je bilspieren”.
Straks Frank, nu eigenlijk liever even niet. Ik krijg zin in een kopje thee.
Die oude Sinterklaas weet wel wat hij de sportschool geschonken heeft.
Kees
