Een simpele vraag: Waarom hangen er in de sportschool zo’n grote spiegels?
Het antwoord is ook eenvoudig: die spiegels helpen de sporters om te kunnen zien wat ze goed of fout doen bij trainingen.
Dat geldt ook voor mij. Maar toch zijn er momenten dat ik dat helemaal niet wil zien.
Waarom niet?
Tijd voor wat serieuze bespiegelingen, zo in de eerste dagen van het nieuwe jaar.
Ik vul voor mezelf in mijn hoofd een enquête in:
Hoe kijk ik in de sportschoolspiegel?
- vluchtig
Wat zie ik als ik in de sportschoolspiegel kijk?
- bleke beentjes
Wat denk ik als ik in de sportschoolspiegel kijk?
- het heeft zin die LAPT. Het was destijds een goed besluit
Wat voel ik als ik in de sportschoolspiegel kijk?
- tevredenheid, een beetje trots, maar ook een beetje melancholie.
Er bekruipt me ook een onbehaaglijk gevoel: Heb ik mijn eigen enquête eerlijk ingevuld? Herken ik mezelf wel in de spiegel? Of moet ik zeggen die spiegel.
Misschien moet ik leren anders naar mijn spiegelbeeld te kijken. Om er achter te komen wat me werkelijk zoal bezighoud, wat ik echt belangrijk vind in mijn leven, wat me blij maakt of juist niet.
En wat nog belangrijker is: als ik iets zou willen veranderen in mijn doen en laten, wat doe ik dan?
Als ik zo in de spiegel zou kijken en die enquête voor mezelf zou invullen zou dat een mooi inkijkje in mezelf geven.
Ik hoef mijn overpeinzingen gelukkig niet voor iedereen openbaar te maken. Het is mijn privé inkijkje. En ik heb nog een groot geluk: sportschoolspiegels kunnen niet spreken....
Voor iedereen een sportief en gezond nieuw jaar gewenst. En kijk ook eens wat vaker anders in de spiegel, ik kan het aanbevelen, het bevalt me prima.
Kees
Geen opmerkingen:
Een reactie posten