Ik ben te dik en zo vind ik mezelf ook. Behalve een welvaarts-item is het ook een persoonlijk item geworden.
Want hoewel ik echt te zwaar ben voor mijn lengte, ondervind ik daar geen echte hinder van en ben ik er niet ziek van. Maar mijn huisarts zegt dat dat nog wel komt, binnen de 10 jaar: versleten bloedvaten, krakkemikkige heupen, enz.
In elk geval heb ik suikerziekte en slik tabletjes om die ziekte een beetje in bedwang te houden. Heb ik diabetis omdat ik te dik ben? Misschien wel, het beïnvloedt de ziekte in elk geval niet gunstig. Bij mijn vorige bezoek aan mijn huisarts wilde hij me een verhoging van de dosis medicijnen voorschrijven. Dat weigerde ik, met de mededeling dat er toch andere mogelijkheden moesten zijn om het ziektebeeldverloop gunstig te beïnvloeden.
Oei, kan ik die uitspraak wel waar maken? Met meer bewegen meer afvallen, dat moet mij helpen. Want als ik minder overgewicht heb dan moet ik een stuk gezonder worden. Alleen: een dieet volgen doe ik niet, want dat helpt niet op lange termijn, wel (veel) meer bewegen dus. Maar hoe?
Ik denk dat afvallen begint bij goed in mijn vel zitten. En omgekeerd. Ik zal afscheid moeten nemen van bepaalde gedachten en overtuigingen over mezelf en mijn lijf en dan zou het zomaar kunnen dat ik vanzelf afslank naar het figuur dat goed bij mij past.
Aktie!!! Ik heb me aangemeld bij een personal coach bij Fitland en sport nu 3x in de week een uur onder persoonlijke begeleiding.
Dus: sorry dokter, even niet de keuze voor meer medicijnen. Ik probeer onvoorwaardelijk van mezelf te houden en hard met mijn – goddelijke – lijf aan de slag te gaan. Ik voel me prima bij die keuze.
Kees
Geen opmerkingen:
Een reactie posten